Tam Zamanında

Şimdi gözlerini kapat…Bir rüzgârın tenine dokunduğu ilk anı hatırla,Ya da bir çocuğun gözlerinde unuttuğun sevgiyi…Ne kadar zamandır bekliyor içinde bir şeyler,Söylenmemiş, yaşanmamış, ertelenmiş?

Tam zamanında ağlamalısın mesela,Kimse görmeden, içinden taşmadan,Bir kalbin nasıl kırıldığını anladığında,Ve nasıl hâlâ atmaya devam ettiğini.

Tam zamanında gitmelisin bazen,Bir yabancı gibi sokaklarında dolaştığın şehirden,Yüreğinde artık evi olmayan insanlardan,Ve en çok da kendinden.

Tam zamanında kalmalısın,Seni gerçekten isteyen bir yürekte,Sesi titreyerek adını söyleyen dudaklarda,Kaybolmaktan korkmadan, ilk defa…

Tam zamanında affetmelisin,Ama unutamayacağını bile bile,Kırgınlık yük olmaya başladığında omuzlarına,Ve artık yürümek zor geldiğinde.

Tam zamanında ölmelisin,Hayatı tam vaktinde yaşamış gibi,Hiçbir pişmanlık bırakmadan ardında,Ve hiçbir güzel şey eksik kalmadan.

Şimdi kalk, silkelen…Bir sabahın serinliğini yüzüne çarp,Vakit zannettiğinden daha az…Ve şimdi YAŞAMAK ZAMANI!